De begeleiding vond stap voor stap plaats. In het begin kwam mijn coach vaak bij ons thuis en op school op bezoek. Zo werd ook mijn dagelijkse structuur in kaart gebracht. Er werd gekeken naar hoe mijn dagen eruit zagen, met wie ik allemaal omging en wat ik deed wanneer ik niet op school was. Er werd met school, mijn ouders en mij samengewerkt en er werden duidelijke afspraken gemaakt waaraan iedereen zich moest houden. Ik werd goed in de gaten gehouden en ik kon nu niet meer vals spelen. Op een gegeven moment begon ik in te zien dat ik met verkeerde vrienden omging. Ik ben gemakkelijk te beïnvloeden en mijn vrienden hadden een slechte invloed op mij. Ik begon me te beseffen dat het me op deze manier niet zou lukken om bijvoorbeeld mijn school af te maken, terwijl ik dat wel graag wilde! Om dat voor elkaar te krijgen, moest ik meer structuur krijgen, sociale vaardigheden leren, met mijn emoties leren omgaan en beter leren communiceren met mijn omgeving.

Het is nu een jaar later en het gaat goed met mij. Ik spijbel niet meer en ik haal goede cijfers. Ik heb een goede dagelijkse structuur. Ik heb geleerd hoe ik andere vrienden kan maken en mijn vriendschappen kan onderhouden. Mijn nieuwe vrienden hebben een goede invloed op mij. Ook kan ik nu beter voor mezelf opkomen en mijn grenzen aangeven. De sfeer thuis is veel beter, doordat ik geen ruzies meer heb met mijn ouders. Ik rook af en toe sigaretten, maar ik ben gestopt met roken van joints. In de toekomst wil ik graag een MBO-diploma halen. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken.

Samen met mijn coach heb ik vervolgens een begeleidingsplan geschreven. In het plan stonden kleine en duidelijke doelen. Op een gegeven moment kreeg ik kleine opdrachten. Een daarvan was om alle namen van mijn familieleden, vrienden en kennissen van vroeger op te schrijven. Daarna moest ik gaan kijken met wie ik als eerste weer contact wilde en waarom. De drempel om dit te doen was in het begin heel hoog; ik was bang om afgewezen te worden. Toch heb ik een aantal vrienden en familieleden een kaartje gestuurd en tot mijn verbazing stonden veel van hen weer open voor contact. Na een tijdje heb ik dit opnieuw gedaan, maar toen bij kennissen; ook een aantal van hen stond weer open voor contact.

Ik ben ze weer gaan schrijven en bellen en soms chatten we ook. Dit doet me goed. Sindsdien zit ik veel lekkerder in mijn vel en onderneem ik veel meer dan voorheen. Van mijn coach heb ik geleerd hoe ik contact kan maken en onderhouden. Ook heb ik geleerd wat mijn aandeel is in sommige situaties. Dit laatste heeft mijn ogen geopend. Terwijl ik vroeger dacht dat alles mij overkwam, weet ik nu dat ikzelf controle kan hebben over een groot deel van mijn leven. Bovendien heeft mijn coach mij geleerd hoe ik gezond kan leven. Ik eet nu veel gezonder en ik sport regelmatig, waardoor ik veel meer energie heb om mijn sociale contacten te onderhouden en om leuke dingen te ondernemen. Kortom, ik ben uit mijn isolement. Ik ben de hulpverlening nu aan het afbouwen en ik ga verder met mijn leven, maar deze keer met een aantal duidelijke handvatten.